طی سالیان متمادی فن آوریهای متعددی به منظور استفاده بهینه از دی اکسید تیتانیم و کاهش مقدار مصرف آنها ، با حفظ خصوصیات کاربردی پوشش معرفی شده و توسعه یافته اند. در مدتی بیش از 30 سال سازندگان پر کننده ها، تولیدات خود را گسترش و استفاده از این مواد را به عنوان روشی در صرفه جویی در مصرف دی اکسید تیتانیم معرفی نموده اند.

یک پیگمنت در حقیقت یک پودر جامد غیر قابل حل در یک بایندر (رزین) می باشد که میتوان آنرا در همان بایندر بسهولت پخش نمود و پیگمانهای سفید، مواد غیر آلی (معدنی) فلزات سرب، روی و تیتانیم می باشند و وقتی کاملا ًسفید بنظر خواهند رسید که تمامی طول موجهای قابل دید تابش برخود را منعکس نمایند.

پیگمان دی اکسید تیتانیم سفید ترین پیگمان سفید بوده که بعلت قدرت پوشش بیشتر و قیمت کمتر از دیگر سایر پیگمانهای سفید مصرف بیشتری در ساخت رنگ دارد و یا به جرأت میتوان گفت که امروزه از دی اکسید تیتان بعنوان تنها پیگمان سفید استفاده مینمایند زیرا که علاوه بر خواص فوق خواص کلی دیگر پیگمانهای سفید را نیز در بر دارد. مثلاً نوع روتایل آن بیشتر از اکسید روی خاصیت کنترل گچ یا خاک شوندگی فیلم حاصل بر سطوح بیرونی را دارد. نوع روتایل 20 الی 30 درصد قدرت پوشش بیشتری از نوع آناتاز دارد. نوع آناتاز با اینکه سفید تر از نوع روتایل است اما جهت ساخت مصارف بیرونی بعلت میل گچ شوندگی توصیه نمیگردد.
رنگدانه دی اکسید تیتان فوق العاده غیر فعال بوده و بعلاوه غیر محلول در اسیدهای رقیق آلی و معدنی، بازها، آب و حلالهای آلی میباشد ولی در اسیدهای سولفوریک و فلوئدریک گرم و غلیظ حل میشود، این ماده سمی نبوده و در برابر حرارت مقاومت خوبی داشته و خنثی نیز می باشد. بعلاوه در اثر برخورد با گاز ئیدروژن سولفوره و دیگر گازها ئیکه در جو میباشند بیرنگ نمیشود، از موارد مصرف تیتان صنایع رنگ سازی، کاغذ سازی، پلاستیک، لاستیک، سرامیک، مرکب و غیره را میتوان نام برد. معروف ترین تیتان های موجود در بازار عبارت اند از : 5566، 996،‌ R298، R878، R236 و …